To ja się może wtrącę, bo został ruszony mój "konik", czyli agility
Metod i sposobów uczenia agility jest bardzo wiele i od razu zastrzegam, że nie ma jednej, jedynie słusznej drogi prowadzącej do celu. Jednakże moje doświadczenia i obserwacje są takie, że zaczynanie pracy na przeszkodach z psem mniej lub bardziej dorosłym jest znacznie bezpieczniejsze - zarówno ze względów szkoleniowych, mentalnych, jak i zdrowotnych. Ze szkoleniowego punktu widzenia z dorosłym psem można szybciej iść do przodu (z nauką, z podnoszeniem wysokości tyczek) - co jest ważne, bo przecież nauka polega na robieniu postępów, a nie na staniu przez miesiąc czy dwa na tym samym etapie, bo "on jest jeszcze na to za młody" (bo potem może się okazać, że taki etap przejściowy utrwalił się wieki wieków amen i trudno z niego wyjść). Z "mentalnego" punktu widzenia - agility włącza bardzo potężne emocje u psa i część młodych psów nie będzie w stanie sobie z nimi poradzić. Żeby nie było, część dorosłych psów też ma z tym problem
i w ogóle, sprawa jest dosyć skomplikowana, ale idea jest taka, że na agility chcemy, aby pies wszedł na bardzo wysoki poziom pobudzenia zachowując jednocześnie doskonałą łączność z własnym mózgiem, co jest zadaniem trudnym. Ryzyko stracenia tego kontaktu u szczeniaka jest znacznie większe niż u psa dorosłego, a do tego kilka sesji i może się okazać, że sam widok przeszkód powoduje, że mózg psa zostaje gdzieś całkiem gdzie indziej już na wieki wieków (jest to niejako przykład skrajny, ale taki znam osobiście, tego psa naprawdę nie udało się wyprowadzić na sportową prostą w dorosłym życiu). No i przyczyny zdrowotne, szczeniak rośnie, rozwija się, wymuszony ruch, skakanie - to wszystko nie jest najlepsze dla rozwijającego się ciała. Miałabym też wątpliwości co do huśtawki, jej walnięcie o ziemię wcale nie jest miłe i nieobciążające.
Więc ja osobiście wolę sobie z agility poczekać. Mój szczeniak, kupiony, nie da się ukryć, ze sporymi nadziejami na agilitową karierę, ma teraz 11 miesięcy i ma za sobą 3 sesje agility (i tutaj pod pojęciem"sesja agility" rozumiem bieganie sekwencji przeszkód) i dopiero teraz będzie ich miał trochę więcej. Za to bardzo ładnie się szarpie, uwielbia ze mną pracować i robiła różne dzikie sztuczki (typu dotykanie deseczki dwiema prawymi łapkami) - sztuczki, które z jednej strony pozwalają jej na rozwijanie świadomości swojego ciała, a z drugiej - budują między nami relacje, ona się uczy, jak być uczoną przeze mnie (i że to fajne jest!!), a ja się uczę, jak ją uczyć (bo ona pracuje inaczej niż moja starsza suka).
Jak również ma zrobione różne dziwne rzeczy, które podnoszą jej samokontrolę przy pobudzeniu (chociażby siad-zostań, kiedy rzucam ukochaną zabawkę, albo kiedy macham nią tuż przy pysku, ale nie dałam komendy zwalniającej
) - to będzie nam procentować na torze
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
A serio, to gdy rude wstawki futra Harry'ego w świetle połyskują, to myślę, że te rude cattle też muszą być bardzo fajne...