Nazywam się Jacek i mieszkam w Malborku.

Mam 37lat i mimo, iż zawsze bardzo lubiłem psy, to dopiero teraz od półtora roku, jestem właścicielem Jack Russell Terriera, którego nazwaliśmy Deser.
Deser nie został kupiony z hodowli zarejestrowanej w Polskim Związku Kynologicznym, więc jego rodowód niewiele jest warty.
Szkoda, że nie miałem świadomości jak to jest ważne przy jego zakupie, ale jego temperament, żywiołowość i umiejetność wyciszenia, gdy nie mam nastoru na zabawę sprawiają, że nie zamieniłbym go na żadnego championa.
Od momentu, gdy Deser pojawił się w mojej rodzinie zmieniło się moje podejście do życia. Troche wstyd sie przyznać, ale to również dzięki niemu zmieniłem swój tryb życia i z kanapowca stałem się aktywnym facetem przez 40. Schudłem 12kg w ciągu roku i zamieniłem sadło na płaski brzuch.

Zapisałem się na Państwa forum, bo chciałym za jakieś 2-3lata zamieszakać z ASTCD pod jednym dachem.
Deser jest moim pierwszym psem, ale zawsze chciałem mieć dużego psa, który w razie potrzeby stanie w obronie mojej rodziny. Przeczytałem opisy niemalże każdej z ras i gdy dotarłem do opisu psa, który na pierwszy rzut oka wcale mi sie nie podobał to opis tej rasy sprawił, że po jego przeczytaniu stwierdziłem: "znalazłem go, znalazłem psa dla siebie". Tym psem był ACD i od tego czasu wiem, że kiedyś będę się nim opiekować (mam nadzieję że z wzajemnością).
Forumowicze mogą to uznać za chęć przypodobania się z mojej strony, ale wszystkie opisy jakie dotychczas czytałem przekonują mnie, że ACD jest psem, który jest jakby wypośrodkowaniem wszystkich cech jakie najbardziej cenię u psów (odwaga, agresja, posłuszeństwo, inteligencja, zwinność, siła, ciętość), a przywiązanie i wierność do właściciela okazuje jak żaden inny.

Przepraszam, za przydługie powitanie: Jacek.

witaj, no w sumie niezłe podsumowanie rasy wg mnie dość trafne.

Witaj,
fajnie, że tak roztropnie podchodzisz do wyboru rasy:). Ba nawet kolejność psiego doboru podobna, jako pierwszy w moim domu pojawił się mix teriera (pierwotnie miał to być jack russel, później podrósł, no i hmmm ... terier w 100%, niekoniecznie JRT;)). W zeszłym roku dołączył niebieski ACD i teraz mamy już prawdziwy dom wariatów, ale w pozytywnym znaczeniu!

Witaj

Witaj.
Dobrze, że ciało już zrobione, to 2-3 lata zostają na wzmocnienie siły charakteru; asertywności, konsekwencji, refleksu, zdolności wyciągania wniosków, planowania...
a jakiś cattledog będzie miał z Ciebie pożytek

_________________
Pozdrowienia od stada, co na obiad byka zjada!
www.astracanina.com

Witaj!

Ale to ma być ASTCD czy ACD za te 2-3 lata? W powitaniu mowa o rasie takiej i takiej

Szczerze mówiąc to zapisałem się na forum, aby zdobyć więcej informacji o ASTCD, bo o ACD po polsku jest sporo w sieci. Na razie nie udało mi się wyszperać, żadnej hodowli ASTCD-ów. Z drugiej strony niektórzy forumowicze chyba mają "stumpiki", więc jeśli tu się niczego nie dowiem to pozostanie mi wycieczka do Australii. Daję sobie na to jednak trochę czasu... tak jak pisałem we wstępie.

"Niektórzy" to za dużo powiedziane Lidka ma

No witaj

_________________
Magda & Szynka
"... prawdziwa moja miłość nazywa się Ajrisz... "

Ja napiszę ze swojego punktu widzenia, ale raz: są tu osoby mające o niebo większe doświadczenie ode mnie, dwa: to mój pierwszy ACD, w dodatku jakiś taki specyficzny:
- odwaga - jak najbardziej, czasami przesadnie,
- agresja - w stosunku do psów, do ludzi nie,
- posłuszeństwo - jeśli wypracujesz - 3 x tak,
- inteligencja - mega,
- zwinność - OK,
- siła - więcej niż proporcjonalnie do wielkości ,
- ciętość - eeee? zazwyczaj to nie ona jest pogryziona, ale nie czarujmy się, to niewielki pies,
- przywiązanie i wierność do właściciela okazuje jak żaden inny - 3 x TAK: bydlątko wciąż pęta się pod nogami, w rodzinie wszyscy pokazują ją sobie jako wariata: zna i bywa na dłuższe okresy (kilka dni) czasu u moich Rodziców, ale nie ma bata - wstaję u nich od stołu, idę do za przeproszeniem do toalety, pies idzie za mną. Dobrze, że mają dużą łazienkę i można ją wpuścić, bo Ajriszek wyje pod drzwiami, że jej pańcia znikła w obcym miejscu żaden inny pies (a jest ich w rodzinie kilka) nie okazuje takiego przywiązania. W domu zostaje bez problemu, ale kiedy zostawię ją gdzie indziej (np. u Rodziców, którzy przecież nie są dla niej obcy) nie je, nie pije, leży z pyskiem pod drzwiami i czeka na mój powrót.

Z ciekawostek: mieszkam w bloku, jest kilku zaprzyjaźnionych psiarzy, czasem spotykamy się, psy się lubią albo chociaż tolerują. Ajrisz jest jedynym psem, który najpierw leci przywitać człowieka, dopiero później ewentualnie towarzyszącego mu psa. Reszta psów robi na odwrót - wita się ze znajomymi psami, a później ewentualnie przywita się z człowiekiem.

_________________
Magda & Szynka
"... prawdziwa moja miłość nazywa się Ajrisz... "

witam ja, wita Selenka i wita Natti

_________________

Zbójecka Saga