hehehe, ja też nie lubię ludzi, oprócz tych, których lubię
Z życia z cattlem:
Ajrisz uwielbia wszystkich ludzi, pijaczków, dzieci, kobiety i mężczyzn. Wyjątkiem są spacery w nocy, kiedy zachowuje dystans i warczy na zbliżające się osoby. Jednak kiedy podejdą bliżej i zachowują się normalnie, jak zwykle leci do nich, tuli uszy i tańczy taniec radości.
Nie ma mowy natomiast, żeby dała się komuś zabrać na smyczy, po kilku krokach zapiera się zadnimi kopytami i koniec wycieczki. Kiedy zostawiam ją np. w domu Rodziców, wyjdzie normalnie na spacer, słucha ich i jest OK (nic u nich nie niszczy, leży cały czas pod drzwiami i czeka), ale jeśli oni przychodzą do mnie i zabierają ją na dwór - szybkie siku, wyrwać smycz, biegiem pod bramę i drzeć mordę, bo wtedy na pewno się otworzy. Generalnie przy komendach wydawanych przez innych zazwyczaj "rżnie głupa", chyba, że opłaci jej się posłuchać.
W lecie Ajrisz miała jechać na obóz karny do Piotrka Polewskiego. Uznałam, że co to za pies, który darzy miłością wszystkich i nie ma za grosz dystansu (serio, ona do każdego cieszy się, jak gdyby własnej pańci rok nie widziała), zatem należy zaszczepić w niej trochę nieufności do ludzi, bo nie wszyscy są dobrzy. Postanowiliśmy sprawdzić jej predyspozycje. Poszliśmy z Piotrem do parku, gdzie już czekał umówiony pozorant. Obcy facet wyskoczył z krzaków z potężną lagą (miał lać mnie, ale, nie wiem czemu, zrezygnował) i zaczął niby to walić tą lagą w psa. Myślicie, że się wystraszyła albo agresywnie zareagowała??? hahaha.... cofnęła się na zasadzie "a co to, kurde, jest?", a potem załapała: "a, zabawa! zajebiście!" i uwiesiła mu się na tym kiju. Na tym testowanie zakończyło się. Na obóz też nie pojechała, bo stwierdziłam, że będę kochała, to, co mam, a jak chciałam inaczej, to było nie pozwalać wszystkim głaskać szczeniaka.
Niemniej widzę, że Szynka reaguje na każdą najmniejszą zmianę nastroju - tak mi się wydaje, że gdybym naprawdę była wystraszona, stanęłaby na wysokości zadania.
Obce psy zazwyczaj dostają od niej wpiernicz, jeśli za blisko podejdą, ale super jest to, że totalnie olewa, kiedy rzucają się i szczekają na nią, ale nie podchodzą, albo są na smyczy - jakby ich nie było.
Koty, szczury, chimiki, itp. - kocha i chce się z nimi bawić (tyle, że one zazwyczaj nie chcą).
Ajrisz doskonale wie, kiedy pańcia gada, żeby sobie pogadać, a kiedy nie ma dyskusji.
Za szczeniaka kawałek ściany nośnej mi wyżarła, ale kapcie tylko dwa - kiedy powiedziałam, że nie wolno, do dzisiaj żadnego nie ruszyła.
I na koniec - mieszkam w mieście, z psem jestem codziennie minimum 2 - 4 godz. dziennie na dworze (mówię z psem, a nie ze znajomymi psiarzami, bo Szynka nie uznaje tekstów "róbta co chceta, a my tu sobie poplotkujemy"). W życiu nie zamieniłabym mojego kotleta na jakąkolwiek inną rasę
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
"
